Technisch gezien moesten jongens 19 zijn om te vechten, maar de wet verhinderde niet dat jongens van 14 en daarboven massaal meededen. Ze reageerden op de wanhopige behoefte van het leger aan troepen en de rekruterende sergeanten namen het niet zo nauw.

Oorlog verleent veel ervaringen aan jongens die een wapen oppakken om te vechten. Ze leren de ware betekenis van angst. Ze testen hun eigen vermogen voor moed en de grenzen van het menselijk uithoudingsvermogen, fysiek en mentaal. Sommigen vinden dat doden hen gemakkelijk afgaat, te gemakkelijk. En anderen deinzen terug voor geweld en bloed. Maar wat alle jongens verenigt, is de snelheid waarmee ze in een wereld van verminking en dood worden geslingerd.

Van Homer’s Iliad tot op de dag van vandaag roepen de verhalen van jonge soldaten een bijzonder verdriet op, resonerend in de vernietiging van jeugd en mogelijkheden.
BBC News Magazine

In deze digitale collage portretten zoekt filmmaker en fotografe Fritsie Willems een uniform, een pet of muts bij een specifiek gezicht. Ze vervormt, vergroot, verwisselt en spiegelt. Een jongen krijgt ogen van een leeftijdsgenoot 2000 km verderop. Een ander een geleende mond van ver, grimmiger of zachter dan zijn eigen. In het ene deel van de wereld heeft ze jongens het uniform van hun vader gegeven, de riem van een oom, de pet van een gevallen onbekende. In een ander werelddeel worden ze in een gloednieuw uniform gestoken. Hun haar perfect gemaakt, de huid zijdezacht.

Elk portret gaat kriskras de wereld over. Deze jongens staan niet meer tegenover elkaar in oorlogstijd, ze zijn met elkaar verweven, ver­weven in wat ze met elkaar gemeen hebben, deze tiener soldaten van De Eerste Wereldoorlog, ze zijn te jong.

Technically the boys had to be 19 to fight but the law did not prevent 14-year-olds and upwards from joining in droves. They responded to the Army’s desperate need for troops and recruiting sergeants were often less than scrupulous.

War confers many things on boys who pick up a weapon to fight. They learn the true meaning of fear. They test their own capacity for courage and the limits of human endurance, physical and mental. Some find that killing comes easily to them, too easily. And others recoil from acts of blood. But what unites all teenage warriors is the speed with which they are hurled into a place of maiming and death.

From Homer’s Iliad to the present day the stories of boy soldiers evoke a particular sadness, resonant as they are of the destruction of youth and possibility.
BBC News Magazine

In these digital collage portraits, filmmaker and photographer Fritsie Willems is looking for a uniform, a cap or hat for a specific face. She distorts, magnifies, interchanges and mirrors. One boy gets eyes from a peer 2000 km away. Another a borrowed mouth, grim or softer than his own. In one part of the world she has given boys their father’s uniform, an uncle’s belt, the cap of a fallen stranger. In another part of the world they are dressed in a brand new uniform. Their hair perfectly made, the skin silky smooth.

Each portrait criss-crosses the world. These boy’s no longer face each other in wartime, they are intertwined, intertwined in what they have in common, those teenage soldiers from World War One, they are too young.